Wokół tematu “wiersze obowiązkowe w szkołach” istnieje dzisiaj duży podział między uczniami, nauczycielami i rodzicami. Tymczasem trudno o usunięcie poezji z każdego programu nauczania.
Beata Chomątowska, krytyczka literacka i dziennikarka, twierdzi, że poezja jest ważna dla ukształtowania gustu literackiego dziecka. Beata mówi, że czytanie poezji i jej interpretacja są fundamentem wyrafinowanego spojrzenia na świat. Uważa również, że wprowadzanie poezji do programu szkolnego dodaje radości lekcjom języka polskiego.
Jednak niektórzy argumentują, że wiersze obowiązkowe tłumią kreatywność dziecka i zaburzają łatwy i naturalny obieg pomysłów. Co więcej, warstwy filozoficzne twórczości polskich poetów czasem przerastają wrażliwość dzieci.
Mimo spornych opinii na temat obowiązkowego czytania wierszy w szkołach możemy być pewni jednego: granie szacunku do piękna, a także pielęgnowanie wrażliwości estetycznej to domena campos poezji i dobrej literatury.
W szkole poświęca się dużo czasu na naukę, ale do tej pory większość ludzi zapomina o jednej ważnej umiejętności: odczytywaniu i pisaniu wierszy. Pomimo tego, ze w XXI wieku postrzegane jest jako „zabawka” starszych ludzi, trzeba przyznać, że umiejętność czytania i analizowania wiersza to kluczowa umiejętność, która powinna być nauczana w szkołach.
Dlaczego uważasz, że wiersze powinny być częścią szkolnego programu edukacyjnego? Po pierwsze, stanowią one doskonały sposób na nauczenie uczniów myślenia w sposób ogólny i tworzenia obrazów tego, co usłyszeli. Nie tylko to ćwiczy ich logiczne myślenie, ale również zmusza ich do przeanalizowanie zebranych informacji i dopasowania ich do swojego zrozumienia wstępnych słów poematu.
Po drugie, czytaniespołecznoeowierszy może pobudzać umysł intelektualnie oraz twórczo. Uczniowie mogą docenić kreatywność innych autorów i mamy duże szanse na inspirację do literackiwaznacnidepromowanie . Przybrawszy formy rymowanych i naturalnie artystycznych sformułowańmy możemy obserwować rymowane konstrukcyjny styl poetyki poezji.
Wiele osób pamięta, jak bardzo lekcje poezji były monotonne i nudne. Uczniowie musieli ćwiczyć pamięć utworów i uczyć się przy niewielkiej lub w ogóle bez zainteresowania. Przez wieki uważano to za jedyne rozsądne wyjście, żeby wszyscy uczniowie stali się dobrze wykształconymi obywatelami. W taki sposób szkoły podstawowe i gimnazja w Polsce stosowały obowiązkowe lekcje poezji.
Z czasem postępująca reforma edukacji polskiej doprowadziła do zmian w dydaktyce szkół. Coraz większy nacisk kładzie się na naukę przez zabawę, co prowadzi do zmniejszenia ilości obowiązkowych lekcji poezji. Dziś strażnikom wiedzy wciąż proponuje się, aby stosować mniej sformalizowaną metodologię pracy. Poprzez tworzenia rymowanek i fraz, odczytywanie fragmentów utworów lub głośne wypowiedzi o jezykach wobec danego tematu, dzieci maja okazje lepiej poznawac poezje jako forme artystyczną i odkrywać literaturả bez odruchu zniechęcania, ktore towarzyszyło poprzednim metodom nauczania.
Mimo tych zmian, istnieje wciąż megatanka debat na temat obowiązkowego lub dobrowolnego nauczania poezji na lekcjach języka polskiego. Rozprawy te skupiaja sie glownie na odpowiedzeniu na pytanie: czy nauka poezji nadal powinna byc obowiązkowa w szkołach? Na to pytanie trudno jest udzielic jednoznacznej odpowiedzi i chociaż część pedagogów chce całkowicie eliminować to narzedzie edukacyjne, istnieje równie duza grupa pracowników nauczycieli, którzy widza korzyść z nauki poezji. Dla tych drugich optymalnym zestawieniem było by stosowanie nowoczesnych strategii edukacyjnych przy jednoczesnym respektowaniu tradycji akcentujacej papieru miedziadlo i tradycyjnego uznania szlacheckich wartosci typowych dla epoki baroku oraz czasów romantycznych.